De "duratie" van een obligatie is een maatstaf die de gevoeligheid van de obligatieprijs weergeeft vergeleken met veranderingen in de rente. Het geeft de gemiddelde gewogen looptijd (in jaren) van de kasstromen van de obligatie en biedt inzicht in hoe de waarde van de obligatie reageert op rentebewegingen.

Duratie wordt vaak gebruikt door beleggers om het renterisico te beoordelen. Een hoge duratie betekent dat de obligatieprijs sterk zal reageren op renteveranderingen, terwijl een lage duratie betekent dat de obligatieprijs minder gevoelig is voor renteschommelingen. De vuistregel is dat als de duratie 5 (de gemiddeld gewogen looptijd (in jaren)) is en de rente met 1% stijgt de waarde van de obligatie met 5% daalt.

Voor de fijnproevers, er zijn twee veelgebruikte vormen van duratie:

1. Macaulay-duratie: Dit is de gewogen gemiddelde tijd (in jaren) die nodig is om de huidige waarde van alle toekomstige kasstromen van de obligatie terug te verdienen. Het wordt vaak gebruikt voor theoretische berekeningen en is handig bij het vergelijken van obligaties met verschillende looptijden en coupons.
2. Modified duratie: Dit is een aangepaste versie van de Macaulay-duratie die aangeeft hoe de obligatieprijs procentueel verandert bij een verandering van 1% in de rente. Het is praktischer voor het inschatten van rentegevoeligheid in beleggingsportefeuilles.

In essentie helpt de duratie beleggers om het renterisico van een obligatie beter te begrijpen en te beheren.

‍